Sporty zimowe, dostępne niegdyś tylko dla wybranych wart najzamożniejszych, stały się obecnie masową rozrywką. Każdej zimy do narciarskich miejscowości przyjeżdżają miliony turystów, by uprawiać narciarstwo zjazdowe i biegowe, snowboard, a także uczestniczyć w rajdach przełajowych na nartach. Sezon narciarski rozpoczyna się głównie kilka dni przed Bożym Narodzeniem i trwa do końca kwietnia. Jeśli zima jest śnieżna jeździć można jeszcze dłużej, a nawet w lecie da się jeździć na wyżej położonych lodowcach.

Wybierając się na wycieczkę narciarską należy jednak odpowiednio się do tego przygotować. Najważniejszy jest sprzęt. Narty, kupione według odpowiednich parametrów i kształtu. Wyróżnia się następujące ich rodzaje:

• allround – narty przeznaczone dla początkujących i średnio zaawansowanych narciarzy o charakterze uniwersalnym;
• race – narty sportowe i wyczynowe dla zawodników i narciarzy zaawansowanych;
• fun – narty do funcarvingu oraz freeride – narty do jazy poza trasowej i ski-extreme.

Oprócz wyżej wymienionych głównych grup występuje także wiele podgrup. Poza nartami należy zaopatrzyć się w odpowiednie wiązania oraz buty i strój narciarski. Po skompletowaniu sprzętu można planować wycieczkę narciarską, bądź to na stok, znajdujący się nieopodal miejsca zamieszkania, bądź na wycieczkę do miejsc znanych z narciarstwa.

O czym warto pamętać

W planach tych należy uwzględnić jeszcze kilka ważnych elementów. Przede wszystkim, pomimo uprawnień, jakie wynikły z przystąpienia Polski do Unii Europejskiej mówiące, iż każdy (ubezpieczony w ZUS i posiadający stosowny dokument to ubezpieczenie potwierdzający) obywatel RP ma prawo do bezpłatnego (lub częściowo płatnego) leczenia w pozostałych krajach unijnych, zalecane jest aby wybierając się na wycieczkę narciarską za granicę pamiętać o wykupieniu dodatkowego pakietu ubezpieczenia dla narciarza. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż w wielu krajach ubezpieczenia podstawowe nie obejmują kosztów leczenia wypadków narciarskich, czy kosztów akcji ratunkowej w górach, a także nigdy nie obejmują polisy OC. Najważniejsze w tym przypadku jest ubezpieczenie od kosztów leczenia – KL, które obejmuje poradę lekarską, pobyt w szpitalu lub operacje. Bardzo ważne jest także ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, ponieważ bardzo częstym przykładem obowiązku naprawienia szkody powstałym po stronie narciarza jest najechanie lub zajechania drogi innemu korzystającemu ze stoku, na skutek czego może dojść do uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub uszkodzenia czy zniszczenia mienia. Następnym ważnym ubezpieczeniem jest ubezpieczenie sprzętu narciarskiego, które ma za zadanie zabezpieczyć sprzęt narciarski; ochroną objęte jest jego zniszczenie, uszkodzenie lub utrata spowodowane wypadkiem na stoku, działaniem sił przyrody czy innych zdarzeń losowych, jak huragan, lawina, powódź, pożar. Bardzo ważnym ubezpieczeniem jest także ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków w związku z uprawianiem sportu (NNW sportowców). Przedmiotem ubezpieczenia są tu następstwa nieszczęśliwych wypadków (nagłych zdarzeń wywołanych przyczyną zewnętrzną) polegające na uszkodzeniu ciała lub rozstroju zdrowia powodujące trwały uszczerbek lub śmierć ubezpieczonego. Innym dodatkowym ubezpieczeniem może być także ubezpieczenie od kosztów ratownictwa KR lub ubezpieczenie związane z zakupem karnetów narciarskich. Warto również zapoznać się z pewnymi regułami panującymi na stokach, starając się zachowań maksimum bezpieczeństwa zarówno dla siebie, jak i dla innych.

Należy pamiętać, iż najistotniejszą przyczyną większości wypadków jest brak wyobraźni. Nadmierna prędkość, najczęściej niedostosowana do umiejętności i warunków, to główny powód największych nieszczęść. Nawet jeśli upadki same w sobie, nawet przy dużej prędkości nie są bardzo niebezpieczne i rzadko prowadzą do urazów większych niż siniaki, to zderzenia z ludźmi to murowana tragedia, a i zderzenia z drzewami też nie należą do przyjemnych. Każda grupa spędzających czas na stokach narciarskich stwarza pewne charakterystyczne, zależne od stylu jazdy i tego, na czym się jeździ, zagrożenie na trasach. Najmniej kolizyjni są narciarze klasyczni, natomiast carvigowcy powinni zdawać sobie sprawę, iż stanowią grupę najbardziej zagrażających na stoku, dlatego powinni zachować szczególną ostrożność. Oczywiście największą uwagę należy zwrócić na dzieci, które są najbardziej zagrożone na stoku. A zatem rozwaga może czasem nawet uratować życie. Dla osób początkujących warto również przypomnieć rodzaje narciarstwa i oznaczenia. Narciarstwo alpejskie uprawiane jest na trasach zjazdowych, których długość waha się od kilkuset metrów do 20 km i są one oznaczone różnymi kolorami, w zależności od stopnia trudności: zielonym łatwe, niebieskim średnio trudne, czerwonym trudne, a czarnym bardzo trudne. Zjazdy przełajowe to zjazdy na nartach poza wytyczonymi trasami i po świeżym śniegu, cieszą się dużą popularnością. Nie posiadają one znaków ostrzegawczych, dlatego tego typu próby należy podejmować z przewodnikiem; w niektórych rejonach ten typ zjazdów jest zabroniony. Narciarstwo biegowe uprawia się najczęściej w niżej położonych ośrodkach narciarskich i dzieli się je na szlaki dla początkujących i zaawansowanych.

„Bes of Alps”

Dla wszystkich zainteresowanych, którzy nie posiadają jeszcze sprecyzowanych planów na wycieczkę narciarską, a chcieliby z takowej skorzystać, ułatwieniem może być skorzystanie ze stworzonej listy dwunastu miejscowości, przynależących do grupy „Best of the Alps”, jako marki oznaczającej wielkie tradycje gościnności w miejscowościach, które były pionierami w dziedzinie urlopów w górach i narciarstwa. Są to miejscowości alpejskie, położone w pięciu krajach, które cechuje wyjątkowość świata gór i piękno krajobrazu, bardzo dobre połączenia komunikacyjne, możliwość zakwaterowania we wszystkich kategoriach oraz oferta kulinarna charakterystyczna dla danego regionu i na międzynarodowym poziomie jakości: Chamonix Mont-Blanc – Francja, Cortina d’Ampezzo – Włochy, Davos – Szwajcaria, Garmisch-Partenkirchen – Niemcy, Grindelwald – Szwajcaria, Kitzbühel – Austria, Lech/Zürs am Arlberg – Austria, Mege`ve – Francja, St. Anton am Arlberg – Austria, St. Moritz – Szwajcaria, Seefeld – Austria i Zermatt – Szwajcaria. Ponadto w każdym niemalże ośrodku narciarskim w większych miejscowościach, utworzone są biura informacji turystycznej, które służą wyczerpującą informacją na temat narciarstwa, innych form rozrywek aktywnego wypoczynku oraz zakwaterowania i komunikacji publicznej.